Reactie op opzienbarend artikel RIVM-H20 magazine

Op 15 september jl. is een zeer opmerkelijk artikel van de hand van RIVM verschenen in het blad H20. Het artikel beschrijft op welke wijze de wetgeving rondom de Zorgplicht voor niet-prioritaire locaties volgens hen geïnterpreteerd mag worden. 

Volgens RIVM:

“De Drinkwaterwet stelt dat gebouweigenaren van drinkwaterinstallaties moeten zorgen voor goed drinkwater. Onduidelijk is of drinkwater van scholen, kantoren en andere niet-prioritaire locaties ook goed is als mogelijk legionellabacteriën aanwezig zijn. In dit artikel wordt beargumenteerd dat het drinkwater van deze locaties legionellabacteriën mag bevatten omdat uit casuïstiek blijkt dat de kans op een longontsteking door legionella via deze locaties zeer gering is. Risicoanalyses, beheersplannen en monstername zijn overbodig en niet gewenst omdat ze kunnen leiden tot onnodige onrust, onverantwoorde investeringen en milieuschade.”

Omdat wij geschrokken zijn van de onderbouwing van het artikel en de argumenten die worden aangedragen, wil Aqua Assistance graag haar zienswijze toelichten.

Niet-prioritaire locaties (Zorgplicht):

Bij niet-prioritaire locaties (locaties die niet vallen onder H4 van het Drinkwaterbesluit) is de wettelijke verplichting tot legionellabeheer omgezet in een Zorgplicht. Voor een dergelijke collectieve leidingwaterinstallatie is een Legionellabeheersplan niet verplicht. De eigenaar heeft volgens de Drinkwaterwet wel de Zorgplicht om deugdelijk water te leveren. Indien er op dit soort locaties onverhoopt besmettingen voorkomen is men hoofdelijk aansprakelijk voor de gevolgen met betrekking tot het collectieve deel.

Deze locaties worden onderverdeeld in clusters naar risico:

• Woongebouwen met collectieve warmwaterinstallaties 
• Woongebouwen met collectieve koudwaterinstallaties
  Overige gebouwen zoals kinderdagverblijven, dagbestedinglocaties, brandweerkazernes, sporthallen, scholen en kantoorpanden. 

Eigenaren die de Zorgplicht verwaarlozen lopen de kans bij een controle te worden geconfronteerd met bestuursrechtelijke, strafrechtelijke of privaatrechtelijk aansprakelijkheden en sancties.

Op basis van bovengenoemde wetgeving, is het opstellen van een risicoanalyse in een collectieve installatie die valt onder de zorgplicht in de Drinkwaterwet (dus NIET onder het Drinkwaterbesluit H4) niet verplicht, maar wel aan te raden. Het is namelijk niet bekend of deze drinkwaterinstallatie(s) zijn aangelegd conform de normen binnen de waterwerkbladen en de NEN 1006 eisen. Mocht blijken dat er weinig tot geen aerosolvormende tappunten binnen het pand aanwezig zijn, dan kan worden volstaan met een beperkte risicoanalyse en is bemonstering vaak niet nodig. Voor panden met een collectieve warmtapwaterinstallatie is het raadzamer om een uitgebreide risicoanalyse op te stellen.

Bemonstering is wettelijk niet verplicht voor panden welke onder de Zorgplicht vallen. Gezien de gevolgen en aansprakelijkheid bij een besmetting raden wij echter aan om de bemonstering op minimale basis uit te voeren. Op die manier toont u aan dat u de zorgplicht serieus neemt en dekt u zich als organisatie (t.o.v. huurders en klanten) ook meteen juridisch in.

Daarnaast geldt er nog een zwaarwegend moreel argument: het zal je kind maar zijn dat, doordat er geen maatregelen zijn getroffen in een schoolgebouw, bij de 78 (!) gevallen van legionella hoort dat zich alleen al in augustus van dit jaar opgenomen zag. Dit is een toename van het aantal gevallen van legionellose. De cijfers komen nota bene bij het RIVM zelf vandaan: RIVM document Infectieziekten

Ook de Stichting Veteranenziekte en ISSO hebben inmiddels uitspraak gedaan over het gewraakte artikel:
Stichting Veteranenziekte en ISSO.